سندروم تونل کارپال تشخیص و درمان

سندروم تونل کارپال (Carpal Tunnel Syndrome یا به اختصار CTS) یکی از مشکلات شایع مچ دست است که به علت فشرده شدن عصب میانه در مچ دست ایجاد می‌شود. این عارضه معمولاً به دلیل حرکت‌های تکراری مچ و انگشتان دست یا وضعیت‌های نامناسب بدن در هنگام کار ایجاد می‌شود. اگر این بیماری به موقع درمان نشود، می‌تواند منجر به مشکلات جدی‌تری از جمله درد مزمن، کاهش قدرت دست‌ها و حتی آسیب دائمی به عصب شود.

سندروم تونل کارپال یک بیماری شایع است که می‌تواند تأثیرات جدی بر کیفیت زندگی فرد بگذارد. درمان زودهنگام این مشکل می‌تواند از پیشرفت آن جلوگیری کرده و به کاهش درد و بازگشت عملکرد طبیعی دست کمک کند. در صورتی که علائم این بیماری را مشاهده کردید، بهتر است فوراً به پزشک مراجعه کنید تا از درمان‌های مناسب بهره‌مند شوید. در این مقاله، به بررسی علائم، روش‌های تشخیص و درمان سندروم تونل کارپال خواهیم پرداخت.

دکتر جعفر سلیمانپور فوق تخصص جراح زانو در تبریز و ترکیه

علائم سندروم تونل کارپال

علائم سندروم تونل کارپال معمولاً به تدریج بروز می‌کنند و ممکن است در ابتدا خفیف باشند، اما اگر درمان نشوند، شدت می‌یابند. از جمله علائم رایج این بیماری می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

1. درد و بی‌حسی در مچ و انگشتان دست: درد و بی‌حسی بیشتر در شب یا هنگام بیدار شدن از خواب احساس می‌شود و به تدریج به دست و انگشتان منتقل می‌شود.
2. ضعف در دست: افرادی که به این سندرم مبتلا هستند، ممکن است در گرفتن اشیاء یا انجام کارهای دقیق مانند تایپ کردن یا نوشتن مشکل داشته باشند.
3. سوزش و تیر کشیدن در مچ دست: این احساس ممکن است به سایر نواحی دست، مانند انگشت شست و انگشت میانه، گسترش یابد.
4. حساسیت به لمس: افراد مبتلا ممکن است احساس حساسیت بیشتر به لمس و درد در نواحی مختلف مچ و انگشتان خود داشته باشند.
5. کاهش توانایی در انجام فعالیت‌های روزمره: به دلیل درد و ضعف عضلات، فرد ممکن است نتواند به راحتی از دست خود استفاده کند.

علت‌های بروز سندروم تونل کارپال

سندروم تونل کارپال به علت فشردگی عصب میانه که از مچ دست عبور می‌کند، ایجاد می‌شود. این عصب مسئول احساس در انگشتان شست، اشاره، وسط و نیمه‌ای از انگشت حلقه است. فشرده شدن این عصب می‌تواند به دلایل مختلفی اتفاق بیفتد، از جمله:

• حرکات تکراری مچ دست: کارهایی مانند تایپ کردن طولانی مدت، استفاده مداوم از موس کامپیوتر، یا کارهای دستی که نیاز به حرکت مکرر انگشتان دارند.
• وضعیت‌های نادرست بدن: نگه داشتن مچ دست در وضعیت‌های نامناسب می‌تواند باعث فشار به عصب میانه شود.
• آسیب یا التهاب: آسیب‌های وارده به مچ دست یا التهاب ناشی از بیماری‌هایی مانند آرتروز می‌تواند موجب فشرده شدن عصب شود.
• بیماری‌ها و شرایط پزشکی: برخی بیماری‌ها مانند دیابت، چاقی، بارداری، و بیماری‌های تیروئید می‌توانند احتمال بروز سندروم تونل کارپال را افزایش دهند.

روش‌های تشخیص سندروم تونل کارپال

تشخیص این بیماری نیازمند بررسی علائم بالینی و انجام آزمایش‌های مختلف است. پزشک ممکن است از روش‌های زیر برای تشخیص این بیماری استفاده کند:

1. معاینه بالینی: پزشک با بررسی تاریخچه پزشکی و انجام معاینات فیزیکی، به ارزیابی علائم و علل احتمالی بیماری پرداخته و وضعیت مچ دست را بررسی می‌کند.
2. آزمایش‌های عصبی: آزمایش‌هایی مانند آزمایش‌های الکترومیوگرافی (EMG) و الکتروکاندولاکتیک (NCS) برای بررسی عملکرد عصبی و سرعت انتقال سیگنال‌ها در اعصاب استفاده می‌شود.
3. آزمایش تصویربرداری: در برخی موارد، پزشک ممکن است از تصویربرداری با استفاده از امواج صوتی (اولتراسونیک) یا تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) برای ارزیابی وضعیت عصب و ساختارهای مچ دست استفاده کند.

روش‌های درمان سندروم تونل کارپال

درمان سندروم تونل کارپال می‌تواند به صورت غیرجراحی یا جراحی انجام شود. پزشک معمولاً درمان‌های غیرجراحی را ابتدا توصیه می‌کند، اما در صورتی که این روش‌ها مؤثر نباشند، ممکن است درمان‌های جراحی را در نظر بگیرد.

1. درمان‌های غیرجراحی

• استراحت و کاهش فشار: استراحت به دست و جلوگیری از فعالیت‌هایی که باعث فشار به مچ دست می‌شود، اولین گام در درمان است. استفاده از مچ‌بندهای مخصوص که مچ دست را در موقعیت مناسب قرار می‌دهند، می‌تواند از شدت علائم بکاهد.
• داروهای ضد التهاب: داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی مانند ایبوپروفن می‌توانند برای کاهش التهاب و درد استفاده شوند.
• تزریق کورتیکواستروئید: در صورتی که درد و التهاب شدید باشد، پزشک ممکن است تزریق داروهای کورتیکواستروئید به داخل تونل کارپال را پیشنهاد دهد.
• فیزیوتراپی: فیزیوتراپی شامل تمرینات مخصوص برای تقویت عضلات و بهبود حرکت مچ دست است که می‌تواند به کاهش علائم کمک کند.

2. درمان‌های جراحی

اگر درمان‌های غیرجراحی مؤثر نباشند و علائم شدیدتر شوند، ممکن است پزشک جراحی را توصیه کند. جراحی معمولاً شامل برش یا باز کردن تونل کارپال برای کاهش فشار بر عصب میانه است. این جراحی به دو روش انجام می‌شود:

• جراحی باز: در این روش، جراح برشی در مچ دست ایجاد کرده و رباط تونل کارپال را برش می‌دهد تا فضای بیشتری برای عبور عصب فراهم شود.
• جراحی با لیزر یا آندوسکوپی: این روش کم تهاجم‌تر است و با استفاده از لیزر یا ابزارهای ویژه، فشار به عصب کاهش می‌یابد.

جراحی رفع انسداد های عصبی  در ارتوپدی و روش های درمان آن

سؤالات متداول در مورد سندروم تونل کارپال

1. آیا درمان سندروم تونل کارپال به صورت خانگی امکان‌پذیر است؟ بله، استراحت، استفاده از مچ‌بند، و داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی می‌توانند به تسکین علائم کمک کنند.
2. چه عواملی موجب تشدید سندروم تونل کارپال می‌شوند؟ حرکت‌های تکراری مچ دست و وضعیت‌های نادرست بدن می‌توانند علائم این بیماری را تشدید کنند.
3. آیا همه افراد مبتلا به سندروم تونل کارپال به جراحی نیاز دارند؟ خیر، بسیاری از افراد با درمان‌های غیرجراحی می‌توانند علائم را کاهش دهند.
4. درمان‌های فیزیوتراپی چگونه به درمان این بیماری کمک می‌کنند؟ فیزیوتراپی شامل تمرینات خاصی است که می‌تواند به تقویت عضلات و کاهش فشار بر عصب کمک کند.
5. آیا سندروم تونل کارپال به طور کامل درمان می‌شود؟ با درمان مناسب، بسیاری از بیماران علائم خود را کنترل کرده و به زندگی طبیعی بازمی‌گردند، اما در برخی موارد، نیاز به جراحی وجود دارد.

متخصص و پزشک درمان سندروم تونل کارپال در تبریز

دکتر جعفر سلیمانپور، متخصص ارتوپدی و جراح مجرب در تبریز و ترکیه، یکی از بهترین گزینه‌ها برای درمان سندروم تونل کارپال است. ایشان با استفاده از جدیدترین روش‌های درمانی و تکنیک‌های جراحی کم تهاجم، به درمان این عارضه پرداخته و در بسیاری از موارد موفق به بازگرداندن عملکرد طبیعی دست بیماران خود می‌شود.

دکتر سلیمانپور با توجه به سال‌ها تجربه در زمینه ارتوپدی و تخصص در درمان مشکلات مچ دست، رویکردی جامع و شخصی‌سازی شده برای هر بیمار ارائه می‌دهد.

اگر شما هم از مشکلات مچ دست رنج می‌برید، می‌توانید برای مشاوره و درمان دقیق‌تر به دکتر جعفر سلیمانپور مراجعه کنید.